Maarten Klein, 71 jaar, woont met zijn vrouw in Gloucester boven Boston. Zijn geheugen begint te haperen, er vallen gaten in zijn herkenning van de werkelijkheid om hem heen en tegelijkertijd nemen soms flarden herinneringen bezit van zijn denken alsof ze het echte heden zijn. Ook in zijn taal ontstaan verschuivingen. Dit onomkeerbare proces dat hem in een volkomen isolement en ten slotte in een inrichting terecht doet komen, wordt door de man zelf verteld, waardoor de lezer bijna fysiek in dit beklemmende schimmenrijk van ontwortelde gedachten en beelden betrokken raakt. Aan zijn thematiek van zwijgen en verdwijnen, op allerlei manier in zijn poe͏̈zie en proza aanwezig, heeft hij met dit ingehouden geschreven boek een indrukwekkend gevolg weten te geven. Wat hij in deze roman over ouderdom, aftakeling en over beleving, waarneming en herinnering zegt, bewijst welke voordelen literatuur soms heeft boven wetenschappelijk-abstracte studies over dezelfde onderwerpen.