Het boeiende slotdeel van de Napolitaanse tetralogie voor een breed publiek van de internationaal beroemde Italiaanse auteur heeft de volwassenheid en naderende ouderdom van de in een volksbuurt opgegroeide vertelster Elena (‘Lena’) en haar vriendin Rafaella (‘Lila’) tot onderwerp. Dit tegen het decor van het gecorrumpeerde Italië van de jaren 1980 tot 2005. Lena is een gevierd schrijfster, Lila heeft als computerprogrammeur een eigen bedrijf. Lena verlaat haar man voor Nino en gaat vlak boven Lila in hun oude stadswijk wonen. Ze krijgen elk een dochter en stallen hun kinderen bij elkaar. De complexe vriendschap wordt op het eind nog toegespitst omdat Lila’s dochter Tina spoorloos verdwijnt (titel). Lena vraagt zich af of Lila stiekem een boek schrijft. Is het een verwerking, bevrijding of een poging om haar als schrijfster te overtreffen? Lila verdwijnt nadat Lena een succesvolle novelle over hun vriendschap publiceert. Is de kroniek, in retrospectief door de oude Lena geschreven, een smeekbede tot vergeving? Een verslavende leeservaring, met een moedig einde, open én gesloten.